یادداشت های یک ذهن خیالباف

بابا لنگ دراز رو خیلی سال پیش خوندم. خاطره چندانی ازش تو ذهنم نمونده بود. امروز دوباره خوندمش و باید بگم نظرمو خیلی تغییر داد. من هیچوقت از جودی و کاراش خوشم نمیومد درعوض شیفته آنی شرلی بودم با همه پرحرفی و خیالپردازی و پشتکارش. ولی الان با جودی هم همزادپنداری میکنم و دوسش دارم. کتابش بسیار دلنشین تر از کارتونشه. توی کارتونش جودی رو یه دختر سربه هوا نشون داده بود درحالیکه اینطور نیست یا حتی ظاهرش رو شلخته تصویر کرده بود. ولی جودی توی ذهن و قصه من این شکلی نیست. ترجیح می‌دم کارتونش رو فراموش کنم و به شخصیت پردازی و قیافه ای که خودم واسه آدمای کتاب ترسیم کردم، نگاه کنم.  داشتم به کاراکترای کتابایی که خوندم یا فیلمایی که دیدم فکر می‌کردم. به اونایی که دوسشون دارم و واقعا حل می‌شدم تو قصشون. جودی ابوت، آنی شرلی، جو توی زنان کوچک و الیزابت غرور و تعصب. نقاط مشترک زیادی دارن با هم. همشون رویای نوشتن و نویسنده شدن دارن. همشون پرشور و با انرژین. از زمان حال نهایت استفاده رو می‌کنن و لحظه براشون مهمه و همه این چهار دختر پشتکار زیادی دارن. اینو درک کردن که خودشون باید برای تحقق آرزوهاشون قدم بردارن که درنهایت بتونن از شادی واقعی بهره مند بشن.  دوست دارم شبیهشون باشم. همونقدر قوی همونقدر جسور. و باور دارم که واسه این تصمیم هیچ وقت دیر نیست. یادداشت های یک ذهن خیالباف...ادامه مطلب

پاییز اومد، تولدم اومد، سوپرایز شدم ذوق کردم. 

بنظرم ناب بودن پاییز و لحظه های رویایی و قشنگش شروع شدن. لحظه هایی که بخوای همون جا بمیری از خوشی. از ناباوری. اتفاقایی که بگی این که من الان اینجام، خوابه یا بیداری؟ 

این روزا این یه تیکه شعر میچرخه تو سرم. مدام: اگر این فقط یه خوابه، بذار تا ابد بخوابم

یادداشت های یک ذهن خیالباف...

بهم گفت دیگه الان وبلاگ از مد افتاده میخوای چیکار؟ پیش خودم فکر کردم نمیتونم همش تو دفترچه ام بنویسم. انگار اونجا هم نمیشه همه حرفو زد. نمیدونم چرا ولی خیلی دلم میخواست یه وبلاگ داشته باشم که کسی ندونه. مثل الان . به کسی آدرس اینجارو ندادم. حتی اگه تنها بازدید کننده اش خودم باشم مهم نیست. میخوام آزادانه بنویسم بدون ترس از قضاوت. 

بعدا از ترسام میگم. از مسایلی که به هیچ کس نگفتم تا حالا. فعلا میخوام بخوابم.

یادداشت های یک ذهن خیالباف...

روزام دارن به بطالت میگذرن. ۶ ماه از بیست و یک سالگیم میگذره هنوز هیچ غلطی نکردم. حس میکنم امسال هم مثل ۲۰ سالگیم تموم میشن بدون اتفاقی و از این فکر متنفرم. اونم ۲۰ سالگی که همیشه فکر میکردم سن اوجه. خودمو تو بهترین حالت تصور میکردم ولی اومد و رفت و تموم شد. کاش امسال سال طلایی باشه. همونی که همیشه تو خیالمه. 

 

یادداشت های یک ذهن خیالباف...

بچه که بودم یکی از فانتزیام بارون بادوام هندی بود. به عشق بادوم هندیای آجیل،منتظر نوروز بودم. بنظرم طعمش جادویی بود. انقدر توی این عشق مجنون شده بودم که یه بار دعا کردم به جای بارون عادی، بارون بادوم هندی از آسمون بیاد. جالبه که بعد از اون در مورد هیچ خوراکی دیگه ای همچین آرزویی نکردم. فقط بادوام هندی...

یادداشت های یک ذهن خیالباف...

آزادانه ترین خیالبافیام یا وقتیه که تو خونه تنهام یا وقت خواب. پتو رو که میکشم رو سرم وارد یه دنیای دیگه میشم. مثل آلیس موقعی که که میرفت کنار سوراخ درخت. منم تو این دو تا حالته که میتونم سرزمین شگفت انگیزمو ببینم. تو سرزمین خیالیم من یه آلیس با قدرتم. جلوی زور و بی عدالتی محکم می‌ایستم. حرفایی که همیشه تمرین میکنم که به بقیه بزنمو، اونجا راحت و بی خیال میگم بدون اینکه از اتفاقات بعدش بترسم. تو سرزمین شگفت انگیز من آلیسیم که همیشه میخوام باشم.  بنظر من همه یه دنیای خیالی یا حتی عجیب غریب واسه خودشون دارن. فقط بعضیا نمیتونن یا نمیخوان باورش کنن. بعضیا باو یادداشت های یک ذهن خیالباف...ادامه مطلب

بنظرم وقتی داشتن با بردلی کوپر قرار داد میبستن گفتن آقا ما فقط چشای رنگیتو میخوایم. تکنیک بازیگری و اینارو بذار کنار! فیلم که چیزی تو چنته نداره در موردش حرف نمیزنم. ولی بردلی کوپر... عصبانیم میکنه با این انتخابای آبکیش.  کوپر بازیگریه که حتما باید یه کارگردان کاربلد و حرفه ای بالا سرش باشه وگرنه بازیگری نیست که بتونه تنهایی مسیر رو بره. میخوره به بیراهه. شاهدشم این که ۳ تا کار با « دیوید ا راسل » کرده یکی از یکی بهتر و واسه ۲ تاش نامزد اسکار شد. من فیلمای قبل از این دوره شو ندیدم ولی قطعا بازیگر سطح بالایی نبوده. همین همکاری ها با این کارگردان براش سکو پر یادداشت های یک ذهن خیالباف...ادامه مطلب

زمان زیادی از آخرین نوشته ام میگذره. این مدت سردرگم بودم و مات. اتفاقای زیادی آوار شدن  و من زیر حجم این وقایع و حرفا، داشتم به خودم و دنیام فکر می کردم. هرازگاهی تلنگری لازمه برای دقت کردن تو روابط هر چقدر ممکنه سخت و دردناک باشه. 

چقدررر خوشحالم تابستون داره میگذره با همه اتفاقا و طولانی بودنش. چند روز دیگه پاییز میاد و من از الان ذوق هوا و درختای نارنجی پوش رو دارم.

یادداشت های یک ذهن خیالباف...